ลูกจ๋า.....อย่าออกไปวิ่งเล่นเลย เดี๋ยวโดนแดดจะไปสบายนะ ถ้าหกล้มเดี๋ยวก็จะเป็นแผลเป็น โตขึ้นเป็นสาวจะไม่สวยนะลูก ตอน
เย็นหลังเลิกเรียนแล้วพ่อกับแม่จะรีบมารับลูกไปหาของกินอร่อยๆ ที่ลูกชอบ คิดไว้ล่วงหน้าเลยนะว่าวันนี้อยากจะกินอะไร กว่าพ่อกับแม่จะมาถึงลูกก็หาซื้อขนมหน้าโรงเรียนกินเล่นไปพลาง ๆ ก่อนนะ และไม่ต้องออกไปวิ่งเล่นที่ไหนล่ะ พ่อ แม่หลายคนอ่านแล้วคงจะอมยิ้มให้กับตัวเองนะคะว่าคำพูดแบบนี้คล้าย ๆ เราเคยพูดกับลูกเราหรือเปล่านะ จากคำพูดดังกล่าวนี้เป็นเรื่องใกล้ตัวที่พ่อแม่หลายคนอาจมองข้ามไป การที่เราห้ามลูกไม่ให้วิ่งเล่นหรือเคลื่อนไหวร่างกายอย่างเป็นอิสระตาม ธรรมชาติของวัยเด็กนั้น จะทำให้เด็กไม่ชอบเคลื่อนไหวหรือออกกำลังกายไปจนโต เหตุผลเพราะเคยถูกห้ามมาตลอดจนเกิดความเคยชินเมื่อทำเช่นนี้นาน ๆ เข้า ก็เลยติดเป็นนิสัยที่ไม่รักการออกกำลังกาย และเมื่อถึงวัยที่ลูกสามารถดูแลตนเองได้และคิดจะไปวิ่งเล่นหรือออกกำลังกาย ก็จะสายเกินไป เพราะว่าพื้นฐานเขาไม่เคยได้ลองไม่เคยได้สัมผัส ไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นจากอะไรก่อน ผู้ใหญ่อย่างเรา ๆ คงต้องเข้าใจพื้นฐานพัฒนาการของเด็ก ๆอย่างลึกซึ้งนะคะ ควรจะให้โอกาสเด็ก ๆ ได้ทำอะไรตามวัยที่เขาควรจะเป็น การที่เราเป็นห่วงลูกไม่ใช่เรื่องผิด แต่เราต้องดูให้สมเหตุสมผลและดูถึงผลที่จะไปสู่อนาคตข้างหน้าด้วยว่าจะเป็น อย่างไรค่ะ
